Plastusiowo - Dla rodziców

RODZICU PAMIĘTAJ !

1. Małe dziecko potrzebuje głębokiego poczucia bezpieczeństwa, przy czym chodzi tu o bezpieczeństwo emocjonalne. To poczucie komfortu psychicznego wynikające nie tylko z faktu, że jest się kochanym, ale przede wszystkim chcianym i potrzebnym. Dlatego rozwijamy u dzieci poczucie więzi, które jest wynikiem postrzegania przez dziecko, że innych naprawdę obchodzi to, co ono robi bądź, czego nie robi.

2. Każde dziecko powinno mieć odpowiednie – a nie zawyżone – poczucie własnej wartości. Poczucia własnej wartości nie nabiera się ot tak po prostu, w pewnej chwili, w dzieciństwie, raz na zawsze. Kształtuje się ono w odpowiedzi na działania ważnych dla dziecka osób – dorosłych, rodzeństwa i innych dzieci - przez cały okres dorastania. Dlatego w naszym przedszkolu zwracamy uwagę na cztery, bardzo ważne kwestie: akceptacja, zrozumienie, własne doświadczenia oraz optymizm. Jako pedagodzy musimy być szczególnie wrażliwi na kryteria samooceny przedszkolaka.

3. Każde dziecko musi mieć poczucie, że warto jest żyć, że życie ma sens, daje sporo zadowolenia, jest ciekawe. Dlatego organizując zajęcia nie myślimy jedynie o rozweseleniu, czy rozbawieniu wychowanków, lecz umożliwiamy dzieciom wykorzystywanie, przeżywanie własnych doświadczeń, dzięki którym zaczną postrzegać swoje życie jako prawdziwe, wartościowe i satysfakcjonujące.

4. Małym dzieciom niezbędna jest pomoc dorosłych, by zrozumieć własne doświadczenia. Dzieci potrzebują pomocy w lepszym, doskonalszym i pełniejszym zrozumieniu ich własnego świata, oraz pomocy w zrozumieniu doświadczeń innych ludzi. Od nas taką pomoc uzyskują.

5. Małe dzieci potrzebują dorosłych, którzy akceptują swój autorytet wynikający z większego doświadczenia, wiedzy i mądrości. Dzieci potrzebują autorytetu dorosłych, którzy mają znaczącą władzę nad ich życiem, jednocześnie okazując im ciepło, wsparcie i zachętę. Autorytet oznacza również traktowanie dziecka z szacunkiem – liczenie się z jego poglądami, odczuciami, pragnieniami i pomysłami nawet, jeśli wywołują nasz sprzeciw.

6. Małe dziecko potrzebuje dobrych wzorców osobowych, optymalnego kontaktu z dorosłymi oraz ze starszymi kolegami, którzy posiadają cechy charakteru, jakie chcielibyśmy w dzieciach rozwinąć. Dlatego podejmujemy różnorodne działania zabezpieczające dzieci przed nadmiernym oglądaniem przemocy i zachowań przestępczych we wczesnych latach życia.
W naszym przedszkolu dzieci mają kontakt z dorosłymi, którzy nie wahają się jasno określić, jak warto postępować, co warto wiedzieć i o co warto zapobiegać.

„Dziesięć przykazań wychowania dzieci”wg pedagoga i wychowawcy Mia Kellmer Pringle

1.Okaż twojemu dziecku trwałą, nieustającą miłość i opiekę – jest to tak ważne dla jego umysłowego i duchowego zdrowia, jak pożywienie dla ciała.

2.Bądź hojny w poświęcaniu dziecku swojego czasu i okazywaniu mu twojego zrozumienia – bawienie z dzieckiem lub czytanie na głos liczy się o wiele więcej niż uporządkowane, funkcjonujące bez zakłóceń gospodarstwo domowe.

3.Umożliwiaj twojemu dziecku zdobywanie nowych doświadczeń i już od pierwszych dni jego życia „zanurz” je w mówionym języku – wzbogaca to jego duchowy rozwój.

4. Zachęcaj dziecko do zabawy w każdej formie: w pojedynkę, z innymi dziećmi, do badania świata, naśladowania, eksperymentowania, budowania, kreatywnego tworzenia.

5.Chwal częściej i głośniej wysiłki niż osiągnięcia.

6.Powierzaj dziecku stale rosnącą odpowiedzialność – podobnie jak inne umiejętności trzeba je wciąż trenować.

7.Pamiętaj o tym, że każde dziecko jest wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju – sposób, w jaki traktujesz jedno i który jest dla niego zupełnie w porządku, dla drugiego może być niewłaściwy.

8.Pokazuj swoją dezaprobatę i niezadowolenie w taki sposób, który nie będzie oznaczał dla wieku, osobowości i rozumienia dziecka zbyt wygórowanych wymagań.

9.Nigdy nie używaj groźby pozbawienia dziecka miłości albo, że je komuś oddasz. Możesz odrzucać i nie akceptować jego zachowania, ale nie pozwól nigdy, aby zrodziło się w nim podejrzenie, że możesz odrzucać jego osobę.

10.Nie oczekuj wdzięczności. Twoje dziecko nie prosiło się, żeby przyjść na świat – to była twoja decyzja.